 |
| Uzaktayım, yaşıyorum. |
Bilet check-in’imi de yaptığıma göre rahatça ‘dönüyorum’ diyebilirim. Buna inanamıyorum. Neredeyse iki buçuk aydır uzaktayım. Ama bu üniversite için evde ayrılmaya benzemiyor. Tamamen farklı bir kültür, farklı bir ülke. Birçok şey öğrendim, kendime kattım. Çok zorlandığım zamanlar oldu. Bunlara gerçekten zorluk denir mi bilmiyorum. Geçen gün arkadaşım, ‘sen tatil yapıyorsun keyfine bak’ dedi, oysa onun yerinde olup haftada altı gün çalışıyor olmayı tercih edebilirim. Elbette ki bu fırsat şu yaşımda elime geçen en güzel şeylerden birisi. Tamamen yetkin olmasam da kendi kendime uydurduğum ‘dil öğrenemem’ düşüncesini az da olsa kırdığımı düşünüyorum. Dünya bakışımın değiştiği, hasretin, gurbetin ne olduğunu anladığım dolu dolu 2.5 aydı benim için. Bunun yanında neler yapamayacağımı da çok net gördüm. Mesela başka ülkede yaşar mısın diye sorduklarında hemen hayır diyebilirim. Gerçi bu şartlarla ve hayatın bize ne getirdiğiyle de alakalı. Ancak önümdeki yıllar için böyle bir düşüncem yok. Bunun yanı sıra dünyanın güzel yerlerini, ülkelerini, tarihi mekanları görme isteğimin kamçılandığı da aşikar. Sanırım para kazandıkça seyahat edeceğim. Hani az parayla çok gezenler var ya, onlardan biri olamam belki ancak orta halli bir insan nasıl gezer, bunun bir örneği olabilirim.
Bana geliyor ki, bu dönüş geçiciymiş de tekrar gelip burda yaşayacağım. umarım bu duygu durumunu hemen üzerimden atarım. Çünkü döndükten sonra yapmam gereken birçok iş, bitirmem gereken yarım işlerim var.
Şimdiden güzel haftalar diliyorum.
0 yorum:
Yorum Gönder